__________________________________________________________
In 1989, Harold was toen 14 jaar oud, hoorde zijn moeder op de radio dat er ’s avonds een dansvoor-stelling Russische dans zou zijn. Harold, die al een jaar lang geïnteresseerd was in de folkore-muziek waar zijn moeder naar luisterde, besloot met haar mee te gaan. Bij aankomst bleek dat het niet om een dansvoorstelling ging, maar om een 3-maandse danscursus Russische dans o.l.v. Hennie Konings. Geïnspireerd door de danspassen van “Sibirskaya mantanya”, die hij zich – ondanks dat hij de eerste keer niet had meegedanst – goed kon herinneren, besloot hij om deze cursus en ook nog een volgende van Hennie Konings te volgen. Toen deze laatste cursus voorbij was, was er geen mogelijkheid meer om in de omgeving van Amsterdam Russische dansen te leren.
In het najaar van 1990 ging Harold daarom bij een dansgroep van het Nivon in Amsterdam- Noord dansen (daar stond ook een Russische dans in het programma!). Van Lenie Poppe leerde hij daar de basispassen van de folklore dans. Binnen een jaar danste hij op 2 avonden bij zowel de beginners, de half-gevorderde- en de gevorderde dansers mee. De gevorderde groep deed ook optredens (vooral bij bejaardentehuizen) onder de naam “Dansgroep Poppenco”.
In de jaren 90 is Harold internationale danscursussen gaan volgen bij AVC, alsmede specialisatiecursussen van bekende en minder bekende specialisten in verschillende dansstijlen bij zowel AVC, Terpsichoré en Zajednica in Amsterdam.
Rond 1996 is Harold gaan dansen bij Ballet Folklorico Rinceoirí, een dansgroep welke aanvankelijk was opgericht ter promotie van de Ierse dans, maar zich later is gaan richten op dansen uit Latijns Amerika waar vooral de Mexicaanse dans de boventoon voerde. In het jaar 2000 heeft Harold samen met een tweetal mededansers o.a. meegewerkt aan het zetten van de choreografie met dansen uit de regio Michoacán (Mexico).
Harold is als gastdanser met dansgroep Oostzaan meegegaan naar Litouwen.
Van 2001-2003 volgde Harold de “vernieuwde middenkaderopleiding Internationale Dans” bij het LCA. Er was bij deze cursus geen “hoofddocent” zoals in het verleden, wel docenten die een belangrijke rol tijdens de opleiding speelden, w.o.: Sibylle Helmer, Richard van der Kooij, Jan Knoppers, Carry van Bokhoven en Ellen van Vliet (muziek).
In 2002 (het laatste jaar van zijn opleiding) krijgt Harold de mogelijkheid de lessen over te nemen van Marianne Engelsman bij dansvereniging Igram in Castricum. Hij probeert zijn programma zo gevarieerd mogelijk samen te stellen, waarbij het internationale ook daadwerkelijk aan de orde komt, maar ook de moeilijkheidsgraad van de dansen gevarieerd is. Daarnaast vindt hij het belangrijk dat er aan de conditie gewerkt wordt. Aan derden vertelt hij dan ook dat hij les geeft in “cardio-training op wereldmuziek”. Naast het dansen vindt hij het belangrijk zo veel mogelijk achtergrondinformatie over de dansen aan de cursisten mee te geven.
Voor Harold betekent dansen: samen genieten, samen plezier hebben, maar ook meer te leren over landen, bevolkingen en culturen. Voorop staat voor hem: “dat iedereen het naar zijn/haar zin heeft en volop geniet”.